Met knikkende knieën meldde ik mij bij kickboksschool Loeki’s Gym, gelegen in de Holtebronx Zwolle. Ik wilde eens een andere sport beoefenen dan voetbal. De baas van de kickboksschool, genaamd Loek, verwelkomde mij. Omdat ik geheel nieuw was wikkelde hij mijn bandages om mijn polsen en handen. Vijf kwartier later liep ik trots de DOJO mat af. Kickbokstrainingen zijn pittig, vooral de sparringspartijtjes aan het einde van de training waren niet mijn favoriet.
Afschuw
Een jaar lang ging ik vol afschuw naar deze lessen. Vooral als zijn zoon Ricardo de les gaf. Ricardo probeerde zijn maandenlange opgedane vechtervaring vanuit Thailand in pakweg een uurtje op ons te botvieren. Ik betrapte mezelf erop dat ik net iets langer de bandages om mijn polsen wikkelde voordat de les begon, beetje tijdrekken, je kent het wel. Dan zei Loekie, ‘Come on Dennis, niet van dat benauwde, gewoon doen!’ Er was geen ontkomen aan! Toch bleef ik terugkomen, eenmaal de drempel te zijn over gestapt ging ik deze lessen steeds meer waarderen.
Nederigheid
Bij binnenkomst van de DOJO liep je eerst tegen een verhoogde boksring aan om vervolgens de mat op te lopen. Er hing een sfeer van respect en nederigheid. Een gevarieerd gezelschap uit de gehele sociale klasse trainde bij Loekie’s Gym. Het voelde er vertrouwd, mensen mochten er zijn! Loekie was een prachtvent en had oog voor de mindere broeders, zowel op fysiek, als op het sociale vlak. In de drie jaar die volgden werd ik veel tikken rijker en dat waren gek genoeg niet de fysieke tikken. De gouden regel is dat de betere kickbokser van de twee nooit de mindere kickbokser knock out slaat. Daar leert niemand wat van! Loek was daar altijd scherp op.
Ongedwongen sfeer
Natuurlijk kreeg je eens een tik, maar die was hard genoeg om deze te kunnen incasseren, je was klaar voor die tik. Loek zorgde voor een ongedwongen sfeer, niet bang zijn, gewoon doen! De bezetenheid van het spelletje bracht hij over de groep. Je ging erin geloven! Na 3 jaar taaide ik af, been there, done that! Loek van den Bos overleed in 2018, maar af en toe denk ik nog eens aan hem, ‘niet van dat benauwde, gewoon doen!’
Reactie plaatsen
Reacties