Het is de maand december en dat is, vind ik, de gezelligste maand van het jaar. De Sint komt langs, alle kinderen zitten naar Diewertje en haar Sinterklaasjournaal te kijken. De kerstvakantie komt eraan, de kerstboom wordt opgetuigd en Oud & Nieuw is een geweldige afsluiter van het jaar. Wat wil je nog meer. En als het even kan ben ik aan het einde van het jaar twee weken vrij. Kortom een heerlijke tijd. Het enige wat me elk jaar steeds meer gaat tegenstaan is dat mijn lieve vrouw, de maand december ook een hele gezellige maand vindt. Kijk, ik hou gewoon van de primaire dingen, zoals kinderen die buiten spelen, leuke dingen met hen in de vakantie doen, een kerstboom die staat in de woonkamer en als klap op de vuurpijl een polaris vuurwerkpakketje, a 35 euries, met een paar sterretjes erbij voor mijn dochter, voor het einde van het jaar. Gewoon de normale dingen, prima zo, niks meer aan doen. Maar mijn vrouw maakt de laatste jaren steeds meer een secundaire uitstap. Een tierelantijntje aan de buitenlamp en doe es gek een kerstster aan het raam, nou dan hebben we wat mij betreft al behoorlijk uitgepakt. Maar het pakket lijkt zich elk jaar, steeds meer en meer, uit te breiden. We kunnen tegenwoordig spreken van een XXL pakket. Het pakket heeft zich, in de loop der jaren, uitgebreid aan een wirwar van lampen welke in de straat hangen en specifiek bij onze woning. Als je bij onze woning aankomt, schrik ik elke dag weer en zie ik angstaanjagend veel lampjes hangen. In alle kleuren en verschillende maten. Daarbij zitten er 20 verschillende standen, waarmee je de lichtfrequentie, welke je van binnenuit kan bedienen, om hetgeen in z’n geheel nog wat meer te accentueren. En laat mijn dochter nou net de finesse hebben om geregeld alle standen even na te lopen om te kijken of deze het ook daadwerkelijk doen. Een check die zij graag, omme nabij, elk half uur uitvoert. Kortom, het flikkert als een malle en IEDEREEN vind het geweldig. Het is elke dag weer een ontdekkingsreis om bij de voordeur te komen. Ik zie geen hand voor ogen. De gordijnen moeten om vier uur ’s middags dicht, want anders weerkaatst het led licht, wat van die f**king lampjes afkomt, in m’n tv. Maar de gordijnen gaan natuurlijk niet dicht, nee want ‘we’ moeten natuurlijk wel zien hoe leuk die dingen schijnen. Want dat is gezellig. Tegenwoordig zitten we ’s avonds alle vier met een zonnebril voor de tv. En ik hoor jullie nu denken. Dennis, Dennis, Dennis, waar is het in godsnaam mis gegaan. Maar als ik naar de overburen kijk, staat er een of ander zelfgemaakt verlicht varken, wat waarschijnlijk dienst doet als hert in deze decembermaand, voor hun huis. Het heerst gewoon overal. Ze, die vrouwen, steken elkaar aan. En tuurlijk kan ik dan zeggen, ik ga hier toch niet met een zonnebril voor de tv zitten. Maar ja, als ik daar over begin en die discussie in alle rust aanzwengel, komt zij uiteraard met een ongelofelijk vrouwelijk en fundamenteel punt. Dan kan het gesprek zomaar, uit het niets, een rigoureuze wending krijgen en hebben we het over een eventuele andere indeling van de woonkamer. Ze zit, wat dat betreft boordevol ideeën, ik kan niet anders zeggen. En u weet net als ik, dat gaat onnoemelijk veel geld kosten. Dan komt de Ikea-prullaria weer om de hoek kijken. Daar zit niemand op te wachten, ik kies steevast voor de zonnebril, het is niet anders. Je valt van het één in het ander en het overkomt je, zonder dat je er erg in hebt. Maar ja, ik moest het gewoon even kwijt. Tuurlijk, het is hooguit 3 weken in het jaar, en de voortuin is leuk versiert, ultiemer kan het niet! Maar, nu had ik het alleen nog maar over de voortuin. Want we hebben natuurlijk ook een achtertuin. Daar staat een 4 meter hoge, volledig verlichte, kerstboom. Een soort Fairybell, nou dan weten de vrouwelijke lezers wel genoeg. Is echt geweldig hoor. Het is dus een soort kerstboom welke verlicht is, oh had ik dat al gezegd? Ik dacht, ik zeg het nog een keer, gewoon om even aan te geven dat wij dus nu 2 kerstbomen bezitten, welke beiden verlicht zijn. En dat wij daar bovenop een paar lampjes voor het huis hebben hangen, maar ook een batterij lampjes in de achtertuin hebben hangen. En dan ga ik het nog niet eens hebben over die speciale goothaakjes, waar die lampjes dan in hangen, want die schijnen daar dus speciaal voor gemaakt te zijn. Maar vooral die achtertuin, voor wie het daar staat en hangt, ik weet het echt niet. Niemand bezoekt onze achtertuin in de winter. M’n zoon kwam laatst naast me staan, beiden onze zonnebril op en nekpijn van het omhoog kijken. 9 jaar is ie, hij vroeg me, ‘Papa, wat betekent varrytell,’ terwijl we naar een ongelofelijk groot, verlicht, gevaarte keken in onze achtertuin. Ik zuchtte en antwoordde, ‘dat is een ander woord voor een verlichte kerstboom, maar het klinkt net wat meer catchy snap je. Dan gaan mensen het eerder kopen. En mochten deze mensen, het is altijd een bepaald slag volk, zien dat deze boom ergens in een voortuin staat. Dan kan het dus zomaar zijn, dat deze Fairybell een dag later, ook bij een ander in de voortuin staat. Zo werkt dat bro.’ M’n zoon knikte, ‘oké, maar waarom staat dat ding dan in de achtertuin, geen vrouw die deze boom ziet.’ ‘Precies, precies, jij snapt het,’ zeg ik, ‘jij snapt het.’ We draaiden ons om, liepen naar buiten en gingen verder met onze Maradona challenge.
