Touché

Het hoge woord kwam er twee weken geleden uit: mijn zoon Tijn wilde verkassen. De grote zolderkamer moest worden ingeruild voor de kleine rommelkamer op de eerste verdieping. Van twintig naar zes vierkante meter; minimaliseren 3.0, ik hou ervan! Mijn lieve vrouw Ellen en Tijn stonden voor een enorme uitdaging. Het waren echter zijn zusje en ik die in no-time boven stonden. ‘Een hoogslaper, dat is praktisch en megavet’, zei ik tegen de kleine meid, die naast mij stond. Mijn lieve dochter Suus, vijf jaartjes oud en niet vreemd van een beetje impulsiviteit, gaf hierop snel aan: ‘Super-chill dit, gaan we direct beginnen, pap?’ ‘Natuurlijk, een bijzonder goed idee, ik kan niet anders zeggen’, antwoordde ik. Suus en ik haalden alles overhoop en gingen op onze manier voortvarend aan de slag.

In ons gezin is er sprake van een duidelijke tweedeling, waarbij we elkaar ontzettend goed aanvullen, al zeg ik zelf. Ellen en Tijn zijn het realisme, het beleid in huize Van Vilsteren, als het ware het OMT en de politiek in één. Aan de andere zijde staan Suus en ik. Laten we zeggen dat wij het volk vertegenwoordigen. Bij ons vieren het ‘ja maar’ en ‘nee want’ hoogtij en we gaan graag onze eigen weg, kortom, wij zijn de echte Nederlanders. Hou deze gedachte vast, want dat zal je later duidelijk worden.

Een hoogslaper dus, die uiteraard werd besteld bij onze grote vriend, de Zweedse gigant, oftewel heel veel verschillende onderdeeltjes en een boekwerk als handleiding. Gelukkig zat die handleiding vol plaatjes, want Suus en ik zijn gek op plaatjes. We denderden naar boven en kregen van Ellen en passant nog wat tips – zie het als soepele maatregelen – mee, waar Suus en ik ons enigszins aan moesten houden. Allemaal prima! Voor je beeldvorming: Ellen en Tijn zaten beneden aan de keukentafel rustig en bedachtzaam aan hun thee en koek, wetende dat er vanzelf van bovenaf zou worden geroepen. Suus en ik gingen dynamisch aan de slag. Bij plaatje drie liep het helaas spaak toen we op een godvergeten klein, minuscuul schroefje stuitten. Dat was niet te vinden! Suus en ik trokken alles overhoop, maar na pakweg tien seconden nog steeds niks. Ik gaf Suus het verlossende knikje. Met het volume op standje tien – Suus voelde de urgentie enorm goed aan – werd mama geroepen.

Daar stonden we dan, met vier personen in een iets te kleine kamer, met een iets te grote handleiding en iets te veel plankjes en schroefjes, oftewel het gierde van de energie in dit vertrek. Het motto ‘zonder wrijving geen glans’ gaat voor ons gezin zeker op. Ellen en Tijn zuchtten. Dit kon zo niet langer en dus volgde er een ingelaste persco aan de keukentafel. De maatregelen waar Suus en ik ons aan moesten houden, werden aangescherpt en daarbij werden wij vanaf nu gecontroleerd bij elke actie die wij ondernamen. Deze mededeling hakte erin, maar soms is dat juist goed, zoals je ook kunt lezen in mijn vorige blog ‘Hij komt, hij komt’. Natuurlijk ging het met horten en stoten, maar Suus en ik schikten ons in het uitgestippelde beleid en het werkte zowaar. We leefden als een stel monniken en hadden even belangrijker zaken aan ons hoofd dan de talkshows met al hun meninkjes en gezever. De hoogslaper van Tijn was het enige wat telde. Het was zogezegd de big deal binnen ons gezin.

Opeens viel het kwartje. Alle meninkjes, de meldingsdrang en het altijd maar iets vinden van alles en nog wat, ze worden gevormd in onze eigen huiskamers, niet daarbuiten. Touché! In onze huiskamers krijgen we de basismaatregelen mee, onze waarden en normen. Zit dat goed, dan kijken we niet meer naar welke koers we varen, ook al zijn we het er niet mee eens. Het is zoals het is. Daarbij gun ik elk gezin een hoogslaper. Zie het maar als een geste. Alles word je vanzelf duidelijk bij de aanschaf van zo’n ding. Het geluk ligt binnen handbereik, om van een stukje nederigheid nog maar niet te spreken. Daarbij heb je even geen tijd meer om überhaupt je beeldbuis aan te doen, dus het werkt echt bevrijdend. Natuurlijk, alles heeft zijn grenzen. Dat moesten we Suus nog wel even duidelijk maken, want twee hoogslapers in twee weken tijd is iets te veel van het goede. Ondanks haar teleurstelling schikte zij zich erin!

Fijne decembermaand gewenst en namens boekenvanvilsteren.nl allen dank en tot volgend jaar!