Satisfyer

De deurbel gaat. Voordat ik de deur kan openen, heeft mijn vliegensvlugge dochter Suus dit al gedaan en ontvangt ze van de bezorger een enorm pakket. Suus kan het pakket niet eens aannemen, zo groot is het. Ze loopt vervolgens direct weg en zegt nog: ‘Pap, mama heeft weer wat besteld.’ De bezorger overhandigt mij goedlachs het ontiegelijk grote pakket, zegt ‘Veel plezier ermee’ en geeft mij een ferme knipoog als hij wegloopt. Ik denk nog: die man houdt echt van zijn werk, wat een vrolijke noot, die gast, maar dit terzijde. Ik loop terug naar binnen met het veel te grote pakket, dat gek genoeg enorm licht is. Ik ben benieuwd wat erin zit, pak een schaar en open de flappen van de doos. Zoals zo vaak heeft mijn lieve vrouw weer eens wat besteld. Zij wordt ook wel de Bol.com-queen van de straat genoemd, want pakketbezorgers rijden hier af en aan. Vrouwen zijn hier bijzonder bedreven in, althans die van mij. Over het fenomeen Vinted heb ik het dan nog maar niet! Maar goed, terug naar de doos. Ik haal er heel veel luchtkussens uit en uiteindelijk zie ik daar nog een mooi verpakt doosje liggen. Ik scheur het inpakpapier eraf en schud mijn hoofd. Wat een overdreven bedoening dit: een veel te grote doos, met daarin wederom nog eens een verpakt pakketje. Wat een onzin! Ik kijk naar het doosje en zie daarop ‘Satisfyer’ staan. Een raar klein ding met een steeltje en een knop. Ik kieper het pakketje met daarop het woord ‘Satisfyer’ terug in de doos en kijk er niet meer naar om. Je begrijpt: ik ben niet echt een consciëntieus type, niet gevat en ik sta regelmatig ‘uit’, maar ook dit terzijde.

Een uur later komt mijn bestelgrage vrouw binnen en trek ik vanaf de bank waarop ik lig direct mijn mond open. ‘Er staat een joekel van een pakket op de tafel, je hebt weer eens wat besteld’, schreeuw ik. Ze antwoordt: ‘Waarom heb je dit opengemaakt? Dit pakket is van iemand anders, uit een straat verderop, maar wel met hetzelfde huisnummer.’ Je leest het goed, mijn vrouw is het tegenovergestelde van mij, oftewel consciëntieus en gevat en ze staat niet op ‘uit’ als het om de cijfertjes en lettertjes gaat. Kortom, wij vullen elkaar enorm goed aan. In elk geval bekijk ik het zo. Ik loop naar haar toe en mijn lieve vrouw slaakt een kreet. Voor je beeldvorming: de Satisfyer is nog volledig verpakt in de kleine doos, ik zeg het er maar even bij. Langzaam komt het besef en draaien de hersenen in het hersenpannetje van deze bink overuren. ‘Satisfyer, heel interessant dit’, glunder ik en schraap mijn keel. Ik kijk nog eens naar het adres op de doos, waarop mijn vrouw zegt: ‘Denk je dat er nu ineens een ander adres op de doos staat? Dit hebben wij niet besteld, hoor.’ ‘Wij?’, zeg ik en kijk haar vragend aan. Als iemand wat bestelt, is het in principe mijn vrouw, maar nu word ik er even lachend bij betrokken, het moet niet gekker worden. Ik heb geen tijd om te reageren, want haar antwoord is des te verbazender. ‘Ja joh, ze zijn universeel, iedereen kan er gemak van hebben, en dat voor drie tientjes.’ ‘Natuurlijk, mevrouw heeft ineens verstand van deze materie, poeh poeh’, geef ik nog snel en minachtend aan. ‘Nou, jij in elk geval niet’, countert mijn wederhelft snel en terecht terug. Ze pakt de doos weer netjes in en brengt die naar het juiste adres. Ondertussen tik en swipe ik mij helemaal suf. Satisfyer, de balls, de plugs, de multifun en alle ‘luxury editions’ komen in pakweg dertig seconden langs. Ik ben opeens volledig op de hoogte. Ja, als ik eenmaal ‘aan’ sta, ga ik als een malle. Ik waan mijzelf ineens in een andere wereld, ben volledig afwezig en kom tot het besef dat pakketten bezorgen een megavet vak is. Die lui weten natuurlijk van de hoed en de rand, elk pakketje herkennen ze, dus ook alle multitool-pakketjes, om ze zo maar eens te noemen. Die collega’s hebben onderling toffe verhalen, dat kan niet missen.

Een paar dagen later staan mijn vrouw en ik op het schoolplein. Ze stoot me aan, wijst naar een doodnormaal stel en zegt: ‘Mr. & Mrs. Pleasure hier, as we speak, bij ons op het schoolplein.’ Ik kijk naar hen. Het zijn gewone mensen, ze staan er oké bij, geen poespas, typisch doorgaande types. Allebei zijn we stil en nadat ik iets te lang blijf staren, stoot mijn vrouw me nog harder aan: of ik weer mee terugga naar huis. We lopen vervolgens terug en langs ons heen rijdt een pakketbezorger met hoge snelheid door de straat. Waarschijnlijk een spoedje, denk ik nog. Hij stopt abrupt en pakt vervolgens een veel te grote doos uit zijn bus. De pakketbezorger belt aan, lacht en geeft vriendelijk het veel te grote en voor ons inmiddels herkenbare pakket af. Wanneer hij terugloopt naar zijn bus groet hij ons vriendelijk, stapt in en rijdt weg. Niets dan lof voor alle pakketbezorgers denk ik als we teruglopen. Pakketbezorger, een bijzonder satisfying beroep, al zeg ik het zelf!